Mijn eerste grijze haar
Op mijn 19e ontdekte ik mijn eerste grijze haar. Niet een beetje grijs, maar een stugge zilveren draad tussen mijn goudbruine lokken.
Ik meen me te herinneren dat ik de haar met verbazing aan een vriendin liet zien en dat zij deze voordat ik het doorhad met een ruk uit mijn hoofd trok. Zo die is weg, probleem opgelost. Want grijs haar is een probleem. Als je een vrouw bent althans. In elk geval tot je 75e ofzo.
Grijs haar is voor oude mensen
Grijs haar hoort alleen bij oude mensen. Toch?! Ik geloofde dit in elk geval op mijn 19e nog wel en ik wist ook niet beter dan dat je als vrouw je haar verft. Mijn moeder deed het (nog steeds), mijn tantes en zelfs mijn oma kan ik me nog met geverfde haren herinneren. De boodschap die ik meekreeg was dus: je grijze haren laten zien, dat is 'not done' en gewoonweg beschamend. Je laat zien dat je jezelf verzorgt als vrouw, door je haar te verven.
Mezelf 'verzorgen' met chemicaliën
Dus toen mijn tweede grijze haar verscheen, of eigenlijk 2e en 3e, want ik ontdekte dat er voor 1 getrokken haar er 2 terugkwamen, ging ik nog met goede moed het probleem met een pincet te lijf. Maar helaas werd het met de exponentiële groei onbegonnen werk en was ik genoodzaakt om een pakje verf te kopen. Zo heb ik tussen mijn 20e en 32e heel wat pakjes verf met chemicaliën in mijn haren gesmeerd, van gitzwart tot mahonie rood.
De druk om mijn haar te blijven verven
En elk jaar werd het een grotere opgave, want de uitgroei kwam steeds sneller terug. Mijn uitgroei moest zeker om de 2 a 3 weken bijgewerkt worden. Het leverde een hoop stress op, want net vlak voor dat ene feestje, of die belangrijke afspraak, moesten alle sporen van vergrijzing gecamoufleerd worden. Terwijl ik het al zo druk had. Want mijn huis moest dan natuurlijk ook nog een grondige beurt krijgen. Elk teken van leven opgeruimd en weggepoetst (ok, overdrijven is ook een vak, maar je snapt vast wat ik bedoel). Het was in de jaren dat ik nog geconditioneerd was om aan allerlei maatstaven te moeten voldoen.
Bevrijding door acceptatie
Tot ik het helemaal zat was en mijn hoofd kaal scheerde. Zo dat haarverfprobleem was opgelost. En vanaf dat punt wilde ik mijn natuurlijke haarkleur gaan accepteren en elke grijze haar als een sieraad van wijsheid gaan zien. En het klopt, wijsheid groeit met de jaren.....
Op dit moment ben ik ruim 10 jaar een grijzende vrouw. Veel mensen kunnen het niet begrijpen, maar ik voel me bevrijd en kijk uit naar alle grijze haren die hopelijk nog volgen.....
Hoe kijk jij tegen je eigen grijze haren aan? Of die van een andere vrouw? Natuurlijk grijs of natuurlijk niet!?
Reactie plaatsen
Reacties