Een onverwachte vrije dag waarop ik van de witte stilte genieten mag..
Maar dat vind ik nog niet zo eenvoudig.
Een hoofd vol met opties over wat ik met mijn extra tijd vooral heel nuttig kan gaan doen:
- Ik kan het aanbod van mijn coachingspraktijk verder gaan uitwerken.
- Misschien moet ik dan nu eindelijk toch maar eens mijn kledingkast gaan uitmesten
- Een boek kiezen van de stapel 'must reads', maar tot nu toe 'never reads'
- De ramen, die ik eigenlijk voor de kerstdagen had willen lappen, dan in elk geval vandaag maar eens van de binnenkant doen
- En zo nog vijfendertig opties
Tot ik weer even de handrem aantrek en het cadeau van deze stille, witte winterdag werkelijk in ontvangst neem.
De ogenschijnlijke leegte, waarin ondergronds enorme krachten hun werk doen om zich voor te bereiden op een nieuwe cyclus van groei.
(H)erkennen dat dit proces in mij ook gaande is, gaat (nog niet) vanzelf, maar nu ik er bewust voor kies, voelt het zoveel ruimer en kan ik ontspannen in de gedachte dat alles een eigen timing heeft.
En voor vandaag mag ik gewoon stil zijn, dromen, voelen, vertrouwen.
Is het voor jou soms ook lastig om je to do lijstje even te parkeren en te laten voor wat het is? En wat helpt jou daarbij?
Reactie plaatsen
Reacties