Een hoop met gesneuvelde takken, het resultaat van een heftige storm, trok de aandacht van mijn coachee toen ik haar vroeg wat haar grootste blokkade is voor verandering. Wat haar tegenhoudt om haar wens te realiseren. 

 

"Wat valt je op als je deze berg met takken voor je ziet?" Het is even stil en mijn coachee merkt op dat ze er beschadigd uitzien en dat ze haar weg blokkeren naar de oase van rust die zij verderop ziet bij een meertje. "Wat zegt dat over jouw situatie?" vraag ik haar. Zachtjes vertelt zij over haar beschadigde jeugd, waar zij al jaren aan probeert te 'werken' in de hoop wat rust te vinden in haar hoofd. "Ik ben zo moe van het gevecht".

 

We blijven zo een tijdje samen stil staan, voelend en kijkend naar de berg aan nare jeugdervaringen. Dan loopt er een man met een hond voorbij en hij roept naar ons:

"Denken jullie dit nog te repareren????"

 

We kijken elkaar aan en dan zegt ze half verschrikt, half verwonderd: "Nee, hier valt niks meer aan te doen. Welke therapie ik er ook op loslaat, mijn jeugd is en blijft wat het is. Het kan niet gemaakt worden of overgedaan worden, hoe graag ik het ook zou willen...." Dit besef te aanvaarden, te doorvoelen maakte dat zij de disfunctionele thuissituatie uit haar jeugd een andere plek kon geven. Namelijk als iets wat achter haar ligt, precies zoals het is. 

 

"Is er iets wat je met deze berg takken wilt doen?" "Nee", zei ze. "Als het blijft liggen wordt het weer voedsel voor de beestjes en de bodem, het zou zonde zijn om het weg te halen". Haar onderbewuste, die precies weet waar haar ervaringen voor dienen, sprak tot haar. In aansluiting op deze waarachtige uitspraak, vroeg ik haar: "Hoe zou je jouw jeugdervaringen kunnen inzetten als voedingsbron in je leven?" Samen pratend kwam ze tot de conclusie dat zij haar eigen ervaringen als voedingsbron kan gebruiken in de opvoeding van haar eigen dochters. Bijvoorbeeld door hen te leren dat zij hun grenzen mogen aangeven en op te komen voor wat ze nodig hebben. 

 

Het beeld van de gesneuvelde takken werd in deze sessie een metafoor voor een beschadigde jeugd. De man met de hond bracht zijn boodschap op het juiste moment en raakte de juiste snaar, waardoor het bewustzijnsproces van mijn coachee in een stroomversnelling kwam.