Het is nu 5 jaar geleden dat je heenging. Mijn vader, mijn Heit.
De dag waar ik altijd zo bang voor was, dat die zou komen, kwam.
Je lichaam kon de verwoestende werking van alcohol niet langer dragen.
Wat was je nog jong toen je mij samen met Mem op de wereld zette. Beiden net 20 jaar.
We werden wel eens verward als broer en zus (op deze foto was ik 16 en jij 36).
Wat heb je hard gewerkt, dag in dag uit, altijd in de kou van de slagerij.
De eerste jaren deed je dit om samen met Mem jullie leven op te bouwen, daarna was het vooral om al je verslavingen te kunnen bekostigen.
Maar je hield ook van je werk, het gaf je een reden van bestaan, je haalde er je gevoel van eigenwaarde uit. Wat helaas steeds verder afbrokkelde.
Er zijn voor je gezin kon je op een gegeven moment niet meer opbrengen.
Je werd heen en weer geslingerd tussen liefde en begeerte, zoals je het zelf eens omschreef.
Aan jou heb ik het leven te danken en al je mooie kanten ben ik gelukkig altijd blijven zien.
Door de alcohol heen.
Ondanks je niet de heit kon zijn, die ik wel eens dacht nodig te hebben.
Nu ben je niet meer hier. Je hebt je pijn meegenomen en je liefde achter gelaten.
Af en toe hoor ik je stem, ontmoet ik je in mijn gedachten, in mijn hart, of in de elementen.
Kom je even voorbij in de puurste essentie van wie je was en wie je altijd blijft.
Voor mij, je dochter.